11-letni Wiktor wprowadza się z rodziną do starego domu wujka Gustawa. Jest czas letnich wakacji. Pojawia się tajemniczy włamywacz, przypadkowo otwarta szuflada ujawnia „Pamiętnik Cecylii Laroche”. Starsze siostry nie wierzą Wiktorowi, że w tym domu stało się coś niedobrego, więc chłopiec sam rozpoczyna śledztwo w sprawie śmierci Cecylii przed 40 laty. Pamiętnik zawiera różne rysunki z trudnymi do odszyfrowania wskazówkami; „pozwól, by krokodyl poprowadził cię do sekretu”. W działaniach chłopca przeszkadzają mu niesympatyczna sąsiadka pani Debisch i jej syn Friedrish.

Niemiecki obraz to bardzo dobrze zrealizowany film kryminalny, świetny materiał do nauki o tym gatunku. Można dokonać porównań z literackim wzorem, jeśli uczniowie znają „Szatana z siódmej klasy” K. Makuszyńskiego. Postacie głównych bohaterów–detektywów są bardzo podobne. No, może nasz filmowy z tej racji, że jest młodszy, jeszcze się nie zakochuje. Utrwaleniem wiadomości o konwencji  gatunku (w gimnazjum obowiązkowej) może być napisanie przez uczniów przepisu na dobry kryminał. Trzeba wyliczyć niezbędne składniki, podać sposób ich wykorzystania np. nagły zwrot akcji, mylenie tropów. Stopniowo odkrywane przez Wiktora fakty z życia Cecylii łączą się w logiczną całość, a podsłuchana rozmowa pani Debisch z synem daje naszemu bohaterowi motyw zbrodni. Ale na scenie pojawiają się inni podejrzani; groźny bandyta z bronią okazuje się… policjantem. Spiętrzenie zagadek i tajemnic sprawia, że film trzyma widza w nieustannym napięciu. Gra idzie o nie byle co, bo o diamenty z kopalni w Angoli. W ostatniej sekwencji Wiktor odnajduje kolejne dowody w sprawie (ach, te stare, stojące zegary…) i rozwiązuje zagadkę śmierci Cecylii niczym wytrawny Sherlock Holmes. A potem idzie pograć w piłkę, przecież w końcu są wakacje. Dobry scenariusz i bardzo sprawna filmowa realizacja powodują, że film ten zadowoli każdego widza, który lubi tajemne przejścia, rozwiązywanie zaszyfrowanych informacji, wskazówki, które pozornie są łatwe do wykorzystania, ale zawsze nas czymś zaskoczą. Czasami wystarczy trzymać obrazek do góry nogami (czyli prawidłowo) i okazuje się, że zbrodnia nie jest zbrodnią, tylko nieszczęśliwym wypadkiem.