7-letni Alfie jest podrzutkiem, ale szczęśliwie trafia do bardzo porządnej, kochającej się rodziny. Szczególnie starszy brat Timmie staje w obronie malca, kiedy niedobry Nico prześladuje i znęca się nad Alfiem. W urodziny przy pełni księżyca tytułowy bohater zmienia się w wilkołaka w… okularach. Pędzi do kurnika i zjada sąsiadce kurczaka! Połączenie filmu grozy z bajką o adoptowanym dziecku nabiera tempa i wigoru. „Każdy ma w sobie wilka” – więc wilkołak na wrotkach wieczorową porą nie powinien nikogo dziwić.
    Holenderski film dla młodych widzów w sympatyczny i atrakcyjny sposób przybliża ważny problem - sytuację adoptowanego dziecka w nowej rodzinie. Alfie wie, że ich rodzina nie jest taka sama jak innych kolegów w klasie. „Nie jesteśmy prawdziwymi braćmi” – mówi do Tommiego, po tym, jak on go bronił przed łobuzem Nico. Warto na chwilę zatrzymać się przy scenie, kiedy matka pokazuje chłopcu kosz, w którym go podrzucono; ciuszki, kurtkę, kartkę i inne drobiazgi z czasów niemowlęctwa. Może przed seansem w szkole zrobić lekcję o pamiątkach dzieci z tamtego okresu? Ich pokazywanie, prezentowanie, opowiadanie o nich w naturalny sposób uświadomią uczniom, jak ważna jest w życiu młodego człowieka jego rodzinna historia. Będzie to też dobre wprowadzenie w problematykę utworu. Należy zadbać o to, by młodzi widzowie nie spłycili tej  filmowej opowieści, nie skupili się tylko na efektach typowych dla filmu grozy lub na scenach groteskowo śmiesznych. Nie jest najważniejsze, że Alfie z ciamajdy zmienia się w osiłka, że znacząc swój teren jako wilkołak obsikał drzwi. Lepiej skoncentrować się na relacjach między przybranymi braćmi. Dlaczego Timmie namawia Alfiego, by ten powiedział rodzicom, co się dzieje? Osobne słowa komentarza należą się Timmiemu; jego dojrzałości, opiekuńczości i akceptacji nowej dla niego sytuacji w domu. Nie ma w nim nic z dziecka zazdrosnego o swoją pozycję w rodzinie. Nie dziwi więc, że w końcowej scenie bracia leżą razem w jednym łóżku i Alfie zdradza bratu swój wspaniały sekret.  W porządnej współczesnej bajce musi być też miłość do kobiety! W tym przypadku ma ona na imię Noura i jest koleżanką z klasy. Dużo zabawy, przewrotnie wykorzystany motyw wilkołaka, momenty niepewności i grozy oraz klasyczny szczęśliwy finał – oto holenderski obraz. Z satysfakcją widzowie słyszą pod koniec filmu słowa ojca: moi wspaniali synowie!