W irańskiej górskiej wiosce życie toczy się swym tradycyjnym, wolnym rytmem. Grubasek Qasem troskliwie opiekuje się kwoką wysiadującą jajka, czym naraża się na docinki i przykrości ze strony kolegów. Chłopca rozumie i pomaga mu kuzynka Marziyyeh. We wsi pojawia się młoda Gerami, córka nauczycielki sprzed lat. Reprezentuje ona pozarządową organizację, która stara się chronić gatunek rzadkich złotych bażantów. Goldtail ma 1000 kolorów, taki jest piękny! Nasz główny bohater Qasem chce pomóc Gerami w znalezieniu ptaka. We wsi mieszka jednak bezwzględny kłusownik Teimoor. Ojciec chłopca nie chciał dla niego pracować, więc w niejasnych okolicznościach znalazł się w więzieniu. Rozpoczyna się emocjonujący wyścig z czasem, kto pierwszy dotrze do upragnionego bażanta.
    Irański film oddaje świat przeżyć i problemów zrozumiałych dla młodych widzów pod każdą szerokością geograficzną. Zagadnienie ochrony środowiska i zagrożonych wyginięciem gatunków jest dobrze znane polskim uczniom. Może przed seansem zebraliby oni informacje na temat kłusownictwa w polskich lasach i jeziorach? Po filmie na pewno warto poświęcić sporo czasu omówieniu postaci Qasema. Poczciwy grubasek twardo stawia czoła przeciwnościom losu. Klasyczny outsider nie traci optymizmu i hartu ducha, uparcie dąży do celu i dokonuje właściwych wyborów, a nie ma przecież łatwo. Zmuszony przez kłusownika do przysięgi, musi ją złamać, by ocalić pisklęta złotego bażanta. Przemoc, presja i tradycyjne społeczne uwarunkowania nie są w stanie zniszczyć jego wrażliwości i dobrego serca. Pozbawiony ojca, musi słuchać innych mężczyzn z rodziny – warto tutaj przybliżyć uczniom miejsce kobiet w islamskiej wiosce. Co ciekawe, w filmie wszystkie pozytywne postacie są to kobiety! Qasem może liczyć na ich pomoc: matki (wdziera się sama do domu, by Teimoor nie mógł zbić chłopca!), kuzynki Marziyyeh, babci (daje rady, jak zwabić poszukiwanego ptaka) oraz Gerami.
    Ich wspólne zmagania zostają nagrodzone i warto w tym miejscu przypomnieć ostatnie kadry filmu. Irańska produkcja zrealizowana jest sprawnie, filmowa narracja przypomina filmy europejskie, a walory dydaktyczne i wychowawcze wynikają z klarownej opowieści o chłopcu, który kochał ptaki.