Rodzice zaczynają się trochę martwić, że Junior ma taką bogatą wyobraźnię i wciąż tylko bawi się patykiem Twigsonem. Próby, by zaprzyjaźnił się z kolegami, spaliły na panewce. Chłopiec woli rozmawiać z sosnową gałązką niż z rówieśnikami. Pewnego razu Twigson znika! Junior rozpoczyna żmudne poszukiwania i nieoczekiwanie znajduje… porzucone niemowlę. Przynosi je do łóżka rodziców, czym wywołuje niemałe zamieszanie w rodzinie.

 Kolejny film o rezolutnym Juniorze na pewno zainteresuje najmłodszych widzów. Łatwo przyjdzie im utożsamić się z jego sposobem myślenia, zrozumieć jego zachowanie. Warto w rozmowie z uczniami prześledzić dwa przeplatające się wątki: poszukiwania Twigsona oraz los porzuconego dziecka. W tym pogodnym obrazie pojawia się poważniejszy akcent, kiedy matka tłumaczy Juniorowi zaistniałą sytuację. Może matka podrzutka nie ma pieniędzy, nie ma gdzie mieszkać? „Nie wszyscy mają takie szczęście jak my” – takie słowa uczą pokory i zrozumienia losów innych. Oczywiście oba wątki znajdują pozytywne, szczęśliwe rozwiązanie, dzięki czemu film w sympatyczny i naturalny sposób uczy, wychowuje i bawi. Akcentów żartobliwych jest w nim sporo – widzowie bez problemów przypomną sobie zabawne sceny lub komiczną postać policjanta. Wielką wartością norweskiej produkcji jest pokazanie, że poważne problemy są do rozwiązania, że spokój, opanowanie i życzliwość można zachować w trudnych sytuacjach bez zbędnej agresji, a dziecięce błędy często są skutkiem dziecięcych pragnień. 

 Już w nauczaniu zintegrowanym, zgodnie z zapisami nowej podstawy programowej, uczymy rozpoznawania głównych elementów świata przedstawionego. Czas akcji filmu to rok lądowania człowieka na Księżycu. Można to wykorzystać do zasygnalizowania uczniom, jak ważny to był dzień dla rozwoju nauki i cywilizacji zachodu.