70 Hz (2011) jest pełnometrażowym debiutem holenderskiego filmowca, Joosta von Ginkela. Opowiada on dramatyczną, by nie rzec: melodramatyczną historię z cyklu o miłości niemożliwej. Zarazem dotyka tematu, który kino współczesne chętnie podejmuje, a mianowicie funkcjonowania w społeczeństwie osób niepełnosprawnych (tu: nastolatków). Holandia to kraj w „awangardzie” obyczajowej Europy, ale historia przedstawiona w filmie pokazuje jeszcze raz, do jakiego stopnia niepełnosprawny jest w dosłownej czy symbolicznej władzy osoby uważającej się za samodzielną. Wśród protoplastów filmowych opowieści o głuchoniemych  jest zwłaszcza dokument Wernera Herzoga Kraj milczenia i ciemności (1970) oraz m.in. fabuła Tamta strona ciszy (1996) Caroline Link.