Być jak Kazimierz Deyna (2012) to debiutancki film pełnometrażowy Anny Wieczur-Bluszcz. Reżyserka mierzy się w nim z kilkoma tematami: posiadania idoli w młodym wieku, roli sportu w życiu jednostki i zbiorowym, szerzej: sprawą inicjacji w dojrzalsze, niekoniecznie jeszcze dorosłe życie. Film portretuje polską prowincję jako miejsce z jednej strony nieco surrealne, ale z drugiej swojskie i dające jednak pewne motywacje do pozostania na niej. Przy okazji pokazuje zmieniającą się przez 20 lat Polskę po przełomie ustrojowym, wydając pozytywny werdykt w ocenie tych zmian. Osobna kwestia to budowanie filmu w oparciu o bohatera, który jest w dużej części akcji dzieckiem, a następnie równie długo osobą bliską w wieku młodzieńczym. Ta trudna sztuka równowagi udała się Annie Wieczór-Bluszcz wybornie.