Zaginiony Puchar Świata (2011) to koprodukcja włosko-argentyńska, zrealizowana przez Lorenzo Garzellę i Filippo Maceloniego. Ten unikatowy w formie film łączy doświadczenia kina fabularnego z dokumentalnym. Te drugie widać m. in. poprzez wywiady, jakich udzielają tu m.in. piłkarze Gary Lineker i Roberto Baggio oraz były prezydent FIFA, Joao Havelange. Wymienieni byli prominenci światowego futbolu wzmacniają główny pomysł fabularny, który zakłada fakt istnienia, poddanego zapomnieniu, mistrz świata w piłce nożnej w Patagonii w czasie II wojny światowej. Autorzy próbują z sukcesem konwencji udawanego dokumentu, robiąc film nie tylko o przeszłości, ale zwłaszcza budując ironiczny obraz piłkarskiej manii, która w zglobalizowanej przestrzeni dotyka prawie wszystkich. Łączą przy tym różne tonacje – epickość i naiwność, anarchizm i wspomnianą ironię, co sumuje się w obraz lekki i zarazem poważne studium na temat współczesnego sportu.