Kiekie żegna się z ojcem na lotnisku. Jej tato jest lekarzem i udaje się wraz z żołnierzami na misję w Afganistanie. Dziewczynka martwi się, że ojcu może stać się krzywda. Kolega z klasy swoimi informacjami na temat wojny dodatkowo potęguje strach przed możliwym nieszczęściem. Kiekie tęskni za rodzicem i nawet rozmowy przy użyciu skype’a nie są w stanie zniwelować jej przerażenia. Opatrznie zrozumiana lekcja sprawia, że dziewczynka chce zwiększyć szanse na przeżycie ojca, zabijając inne stworzenia. Jej potencjalne ofiary to mysz, królik i pies. Zbliża się szkolne przedstawienie, na którym obecny miał być ojciec, ale dociera informacja, że zaginął gdzieś w akcji. Czy żyje i wróci do domu?
    Film w groteskowy, pozornie zabawny sposób pokazuje ważny problem współczesnego świata. Europejczycy wraz z Amerykanami bronią praw człowieka, zwalczają terroryzm, ale wiąże się to z trudnymi wyborami dorosłych i jeszcze trudniejszymi przeżyciami ich dzieci. Mała Kiekie nie rozumie politycznych aspektów wojny w Afganistanie, ale cierpi, bo jest wystarczająco duża, by rozumieć realne zagrożenie. Animowane wstawki w filmie dobrze oddają jej świat wyobrażeń i lęków. Można podjąć z uczniami niełatwą próbę oceny przedstawionej sytuacji. Wykorzystując metodę drzewka decyzyjnego, warto przeanalizować, co zyskali Kiekie i jej ojciec i jaką zapłacili za to cenę. Ostateczny bilans zysków i strat nie jest jednoznaczny i łatwy do określenia. Warto przypomnieć opowieść bohaterki z początku filmu o bojaźliwym człowieku. Bał się wychodzić z domu, by mu się nic nie stało, lecz drzewo uderzyło w dom i zginął. Ojcu trzeba było amputować zmiażdżoną nogę, ale Kiekie i w tym potrafi dostrzec jakiś pozytyw – będzie potrzebował mniej skarpetek. Ten mądry film w niecodzienny sposób uczy i przekonuje młodych widzów, że zaangażowanie i aktywność są lepsze niż strach i wycofanie. Warto jeździć na deskorolce, chociaż można wtedy złamać rękę. Świat jest piękny i może być jeszcze lepszy, ale należy o to zabiegać i służyć innym.