Tomek Sawyer, mimo upływu wielu lat od stworzenia tej postaci, nic nie stracił ze swojego uroku i wdzięku. Jego przygody w portowej mieścinie nad Missisipi XIX wieku, nadal przykuwają uwagę kolejnych pokoleń młodych czytelników. Nie można nie polubić bystrego urwisa, dla którego Dawid i Goliat byli apostołami Jezusa. Dramatyczne zmagania Tomka i przyjaciela Hucka z bezwzględnym mordercą Joe na pewno zaciekawią tych widzów, którzy nie znają jeszcze książki. Dla uczniów znających lekturę Marka Twaina niemiecki obraz jest świetną okazją do analiz i porównań.

Film ten jest wierną adaptacją literackiego oryginału. Nie ma w nim żadnych poważnych odstępstw w przedstawieniu fabuły. Można jednak porównać zakończenie historii. Ostatnia filmowa scena przedstawia naszych głównych bohaterów idących ze złotem: „lepiej mieć skarb przeklęty, niż żaden”. Książka mówi o tym, co działo się dalej, po ujawnieniu skarbu. Warto odczytać „Zakończenie”, które jest bezpośrednim komentarzem autora. „Najmądrzej będzie w tej chwili nic nie mówić o ich dalszych losach”.

Oczywiście każda filmowa adaptacja jest okazją do pokazania istoty języka filmowego. W zależności od wieku i możliwości uczniów warto wprowadzić podstawowe kategorie takie jak np. ujęcie, montaż, kadr i przywołać stosowne przykłady. Aby pokazać zasadniczą różnicę między literaturą a filmem, między słowem a obrazem, można wykorzystać sekwencję związaną z malowaniem płotu. W szkole po odczytaniu stosownego fragmentu należy postawić pytanie o różnicę między książką a filmem. Dialogi w powieści są bardziej rozbudowane, napięcie w rozmowie pomiędzy Tomkiem a Benem rośnie dlatego, że nasz bohater długo opiera się, zanim odda pędzel w ręce frajera. Film przede wszystkim pokazuje krótko Tomka i jego kolegów, którzy za niego pracują i na tym buduje komizm sytuacji. Po wynotowaniu kilku przykładów komentarza narratora można próbować wprowadzić pojęcie ironii, a na pewno uświadomić uczniom, czym jest komizm słowny mało widoczny w filmie. „[Tomek] zajadał jabłko i myślał o rzezi dalszych niewiniątek”. „Gdyby był wielkim mędrcem (takim jak autor tej książki), to by pojął, że pracą jest to, co musimy robić, a przyjemnością – czego robić nie musimy”. W jaki sposób film pokazuje niespodziewany majątek chłopca? Odpowiednio zmontowane kadry zastąpiły niezwykle długie wyliczenie przez narratora poszczególnych rzeczy, których nie jesteśmy w stanie zauważyć i policzyć podczas filmu. Na takich szczegółach uświadamiamy młodym odbiorcom, że powieść i film nakręcony na jej podstawie są to dwa odrębne dzieła sztuki. Treść może być bardzo podobna, ale kreacje świata przedstawionego rządzą się swoimi prawami. W filmie Tomka gra aktor pod dyktando reżysera, czytając zaś lekturę, Tomek „gra” w wyobraźni czytelnika, tak jak autor i czytelnik mu każą.